Een wilde dag in Senegal

Lieve allemaal,
Hoe is het daar in Nederland? Hier gaat het nog steeds goed met mij. Het regenseizoen komt tot een einde en dit gaat gepaard met soms zelfs koude avonden. Na ja, voor mij koude avonden want aangezien ik hier al 60 dagen ben, ben ik wel aardig gewend aan de warme temperatuur en als het dan onder de 20 graden gaat, krijg ik toch wel last van wat kippenvel haha.
Deze week heb ik middagdienst gehad, deze waren erg rustig. Hierdoor wel tijd gehad om een poster te maken. Deze poster gaat over eerste hulp bij wonden; brandwonden, snijwonden, bijtwonden en slagaderlijke bloedingen. Voor hier erg effectief aangezien veel mensen niet beseffen wat de voordelen zijn van het bijtijdig verbinden van wonden of überhaupt spoelen, bijvoorbeeld. Sommige komen pas paar dagen later langs bij de kliniek met een brandwond. Dit is dus erg gevaarlijk voor de persoon en een bron van infecties. Ik ben benieuwd of ik eind van m’n stage verbetering zal zien hierin.
Naast het werken heb ik gisteren weer een dagje strand gehad met als klap op de vuurpijl, tapas eten bij Poco Loco. Het was een wat bewolkte dag maar ook dan verkleur je hier gewoon, dit omdat je zo dicht bij de evenaar zit. Het tapas eten was erg lekker en ook erg gezellig want er was een live band in het restaurant. Ook wel leuk, je zit daar niet alleen tussen de toeristen. Op zondag zijn veel Gambianen vrij van werk en ook zij doen leuke dingen in het weekend, zoals een drankje drinken. Wel leuk en gemengd gezelschap dus!
Mijn toppunt van deze week was wel de trip naar Senegal. Iets waar ik persoonlijk al naar uitkijk vanaf het moment dat ik wist dat we hierheen wilde gaan. ’s Ochtends om half 7 vertrokken we met Omar richting Banjul. Banjul is de hoofdstad maar dan heb je er ook alles over gezegd. Het is een vieze en oude stad, niet veel bijzonders. Als je over straat loopt moet je uitkijken dat je niet in de vieze derrie gaat staan en het stinkt naar urine, geen idee waar die lucht vandaan komt maar het was geen pretje. Het was die dag wel nieuwjaarsdag in het moslim geloof dus veel shopjes waren dicht, misschien dat het op andere dagen meer bruist van mensen maar deze dag was dat dus niet het geval. Omdat we al zo vroeg vertrokken was het erg leuk hoe je Gambia zag ontwaken, de zon kwam op en mensen begonnen met het openen van de winkeltjes. Was erg leuk om te zien. In Banjul parkeerde we de auto en gingen we te voet naar de Ferrie. Eerst kochten we een kaartje voor D25 (50 cent) en toen gingen we snel de Ferrie op. Je moet namelijk wel een beetje op tijd zijn voor een comfortabel plekje, het wordt namelijk druk bezocht. Drukker als dat eigenlijk zou mogen, volgens Nederlandse regels, maar daar wordt hier niet zo nauw naar gekeken haha. Je staat echt hutje mutje op elkaar, gelukkig hadden wij een plekje op de bank waar we in ieder geval konden genieten van het mooie uitzicht. De zon kwam op, net boven de zee, wat een heel mooi beeld gaf. Na 45 minuten kwamen we aan in Barra. Dit is nog steeds Gambia. We moesten even wachten totdat we uiteindelijk de boot af konden, door de vele mensen is dat niet altijd even makkelijk. Daarnaast gaan er ook auto’s op de Ferrie waar je ook nog eens rekening mee moet houden. Wanneer we de boot afkwamen moesten we ons ticket laten zien en daarna konden we geld gaan wisselen. In Senegal worden namelijk Sefa’s gebruikt als munteenheid. Ik dacht dat ik altijd al veel geld kreeg met Dalasies maar dit sloeg alles. Briefjes van 10.000 en 1.000 werden zo in mijn handen gedrukt. Helaas als je het omrekent is het niks en praat je over een paar euro , het idee was alleen wel leuk haha. Vervolgens liepen we naar de Jeep die ons naar en door het park zou rijden. Toen ik de Jeep zag, vroeg ik me af of hij het einde van de dag wel zou halen, laat staan het park zou bereiken. Achteraf kon het oude beestje nog best veel aan. Met de ‘Jeep’ reden we eerst naar de grens van Gambia en Senegal. Hier moesten we paspoorten laten zien en kregen we stempels. Ja, ik ben al heel wat stempels rijker. Het duurde even maar toen konden we door de ‘Douane’. Douane tussen aanhalingstekens wat in werkelijkheid was het een wit, open gebouwtje waar een paar mannen in stonden. Naast het kleine, witte, open gebouwtje stonden wat hekken die er denk ik voor diende dat je er niet zo doorheen kon. Om eerlijk te zijn, snap niet goed waar dat gebouw überhaupt voor dient, laat staan de hekken haha. Maar goed, wij door de douane, op naar het safaripark Fathala. Hier moesten we eerst ál onze sefa’s betalen voor de safari en het lopen met de leeuwen. Eerst kregen we wat instructies en moesten we tekenen voor het lopen met de leeuwen. Ja, je leest het goed, lopen met de leeuwen!! Maar eerst de safari, met de ‘jeep’, inclusief de chauffeur en zijn soort assistente en een gids, gingen we door het park. Al snel zagen we een wild zwijntje, snap niet zo goed hoe hun dat zo goed kunnen zien tussen alle bush bush maar ze zagen het, en wij ook haha. Later zagen we nog een soort hert, om eerlijk te zijn heb ik niet zo heel goed gelet op de namen maar het was een soort koe/hert die alleen nog in 3 plekken in Senegal te vinden was. Verder in de hele wereld is hij uitgestorven. Later zagen we nog een hele groep Antilopes, hele gave beesten met mooie horens. Ze waren aan het vechten voor territorium, leuk om te zien. Maar de klap op de vuurpijl was wel het zien van de giraffen. Ze waren dan wat op afstand maar we zagen ze, een hele groep. Dit was wel echt heel gaaf, vooral omdat ze gewoon in het wild leven en dat het maar de vraag is of je ze überhaupt ziet. Helaas omdat we nu in het regenseizoen leven, of omdat het net voorbij is, was het gras erg hoog. hierdoor waren veel beesten niet te zien omdat ze zich dus daarin verbergen. Dit was wel jammer want in het safaripark waren ook neushorens, zebra’s en dat soort beesten aanwezig. Deze hebben wij alleen niet gezien. Gelukkig hadden we nog het leukste op ons wachten, het dus lopen met de leeuwen. Heel zenuwachtig als dat ik was, luisterde ik aandachtig naar de man die wat regels vertelde over de leeuwen. Ik wilde natuurlijk niet degene zijn die opeens een vreemde actie zou maken en met een been minder het terrein zou verlaten. Het zijn namelijk gewoon wilde leeuwen die zo af en toe misschien ook extra honger hebben?! Je weet het maar nooit dus het volgen van de instructies was wel het minste wat ik kon doen haha. We kregen een stok, een hele mooie, uit hout gesneden stok trouwens. Met deze stok moesten wij steeds blijven lopen en de leeuwen hebben dan respect voor je en je laat ermee zien dat je de baas bent, hiermee zijn de leeuwen ook getraind in een zekere zin. We moesten nog even wachten en toen konden we door het hek naar Tiger en zijn vrouwtje. Gelijk mocht iedereen met ze op de foto’s terwijl zij ervoor lagen. Tiger was alleen wat uitgeput dus die bleef lekker op z’n ruggetje liggen. Hierna ging het dan echt beginnen, wij achter die leeuwen aan, door de bush bush. De momenten dat ze samen gingen vechten was de eerste keer even schrikken, wat zou er gebeuren, maar verder had ik eigenlijk geen angst. Ik vond het eigenlijk alleen echt super gaaf om te doen. Tiger had er soms geen zin in dus die ging dan er lekker bij liggen, terwijl zijn vrouwtje gezellig door liep, met ons achter haar. Er volgende nog een aantal foto momenten en na zo’n 40 minuten gingen zij weer terug naar hun compound. Wij gingen toen ook weer terug naar het begin en toen was het avontuur met de safari en de leeuwen tot zijn eind, helaas. Al was ik wel erg moe en wat rood verkleurd, een hele dag in de volle zon had toch zijn uitwerking haha. Om jullie gerust te stellen, het is inmiddels alweer netjes bruin geworden. Met de Jeep gingen wij weer terug naar de Douane en vanaf daar naar de Ferrie. Voor de Ferrie kochten we opnieuw een kaartje voor D25 en toen gingen we weer zitten, boven op het dek. Kijkend hoe mensen last time aan kwamen rennen om nog net mee te kunnen, ze gaan namelijk maar om het uur dus het is best zuur als je net de Ferrie op een paar minuten mist. Dit keer hadden we een wat snellere Ferrie dus na zo’n 30 minuten kwamen we weer aan in Banjul, waar het nog steeds vies was en stonk naar urine. We hebben daar wel wat gegeten, een hamburger met friet en een drankje voor D150 (3 euro). Hier kan je natuurlijk niet voor tobben en het smaakte nog echt niet gek. Daarna kwamen we thuis om 5 uur met een hele gave ervaring rijker!
Woensdag komt mama met oma en Patries, ik kijk er echt enorm naar uit! Zo gaaf om hun straks te kunnen laten zien waar ik woon en werk en wat mijn leven hier is. Hoe gedetailleerd ik ook probeer om mijn verhalen te vertellen, het is niet te vergelijken met het beeld wat je met je eigen ogen ziet. Zelfs foto’s laten maar de helft zien van de werkelijkheid. Ik denk en hoop dat zij straks zullen begrijpen waarom ik zo gek nu ben op dit land en de mensen die hier leven! Ik ben heel benieuwd!

Heel veel liefs,
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx